ยกฟ้อง คดีขนยาเสพติดเข้าเรือนจำ

               มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของนายบีว่า นายบีกระทำความผิดตามคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์หรือไม่ ได้ความจากทางนำสืบของนายเอ โดยเฉพาะจากนางสวย ได้แจ้งว่าปกตินายวุฒิต้องเป็นคนไปส่งแต่ไม่ได้ไปส่งและสินค้าก็มิได้นำส่งในวันนั้น หลังเกิดเหตุก็ได้ความจากร้อยตำรวจตรีธนกฤต ตรวจพบนามบัตรของนายวุฒิบรรจุอยู่ และกล่องนมถั่วเหลืองแกะออกมาจากแพ็คอีกจำนวนหนึ่งที่ระบุวันผลิตวันเดียวกับกล่องนมถั่วเหลืองที่พบของกลางวางอยู่ใกล้ๆกันภายในคลังสินค้า ประกอบกับได้ความจากทางนำสืบของนายเอและนายบีเจือสมกันว่า ผู้ถือกุญแจปิดเปิดคลังสินค้าไม่ใช่มีแต่นายบีคนเดียว เบื้องต้นได้รับการสอบสวนถ้อยคำนายบีในฐานะพยาน เพิ่งมาแจ้งข้อหาดำเนินคดีนายบีเป็นผู้ต้องหาภายหลังนานร่วมเดือน นายบีเข้ามอบตัวต่อสู้คดีตั้งแต่ต้น พยานนายเอแต่ละปากก็ไม่ได้เบิกความให้ถ้อยคำว่านายบีหรือผู้ใดกระทำความผิดหรือร่วมกระทำความผิดกับนายบี ลำพังแต่นายบีและครอบครัวนายบีพักอาศัยอยู่ในคลังสินค้าครอบครัวเดียว และมีสินค้านมถั่วเหลืองตั้งวางเตรียมที่จะนำส่งแล้วจะสรุปฟังว่านายบีกระทำความผิด ยังไม่ถนัดนัก นับว่าพยานหลักฐานยังมีข้อสงสัย ต้องยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้แก่นายบี รับฟังได้ว่า นายบีมิได้กระทำความผิดฐานร่วมกันมีเมทแอมเฟตามีนไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย และฐานร่วมกันพยายามจำหน่ายเมทแอมเฟตามีน ส่วนความผิดฐานร่วมกันนำสิ่งของต้องห้ามเข้ามาในเรือนจำซึ่งมิใช่เป็นความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก 1 ปี และศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำคุก 8 เดือน ซึ่งเป็นการแก้ไขเล็กน้อย แม้ความผิดฐานนี้ต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่ง ก็ตาม แต่เนื่องจากเป็นข้อเท็จจริงอันเดียวเกี่ยวพันกัน และเมื่อศาลฎีกาเห็นว่านายบีมิได้กระทำผิด จึงให้ยกฟ้องนายเอปล่อยนายบีไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 185 วรรคหนึ่ง ประกอบมาตรา 215, 225 และพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดียาเสพติด พ.ศ.2550 มาตรา 3 ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษามานั้น ไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาของนายบีฟังขึ้น พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องนายเอ แต่ให้ริบของกลาง